dr Krzysztof SzwarcRodzinne formy pieczy zastępczej mają za zadanie zapewnienie dziecku całodobowej opieki, ale także wychowanie, kształcenie, rozwój uzdolnień i zainteresowań, dostęp do świadczeń zdrowotnych. Ponadto mają zaspokoić podstawowe potrzeby dziecka: emocjonalne, bytowe, rozwojowe, społeczne i religijne. Ponadto umożliwiają mu kontakt z rodzicami i innymi członkami rodziny biologicznej, chyba że z uwagi na dobro dziecka sąd postanowi inaczej. Instytucje te obejmują rodziny zastępcze oraz rodzinne domy dziecka.
W 2019 roku w Polsce (według Głównego Urzędu Statystycznego) opiekę w ten sposób miało zapewnionych 55 429 dzieci (0,6% wszystkich niepełnoletnich w kraju, dla porównania: w instytucjonalnej pieczy zastępczej przebywało ponad 16,5 tys. dzieci). To blisko 300 osób więcej niż rok wcześniej (wzrost o 0,4%). 4,5 tysiąca spośród nich przebywało w rodzinnych domach dziecka – takich instytucji funkcjonowało w Polsce w 2019 roku 666.
W 2019 roku w Polsce (według Głównego Urzędu Statystycznego) opiekę w ten sposób miało zapewnionych 55 429 dzieci (0,6% wszystkich niepełnoletnich w kraju, dla porównania: w instytucjonalnej pieczy zastępczej przebywało ponad 16,5 tys. dzieci). To blisko 300 osób więcej niż rok wcześniej (wzrost o 0,4%). 4,5 tysiąca spośród nich przebywało w rodzinnych domach dziecka – takich instytucji funkcjonowało w Polsce w 2019 roku 666.
Zdecydowanie powszechniejszą formą pieczy zastępczej były rodziny zastępcze. W skali całego kraju takich rodzin było nieco ponad 36 tysięcy, z czego 19,5 tysiąca to były małżeństwa, a 16,5 tysiąca – osoby samotne. 72,9% rodzin wychowywało jedno dziecko, 18,0% ¬ dwoje, 5,5% – troje, zaś 3,5% – czworo i więcej dzieci. Co ciekawe, najczęściej takie rodziny zakładały osoby w późnym wieku poprodukcyjnym i wczesnym wieku emerytalnym (51-70 lat). Świadczy to o chęci kontynuowania wychowywania dzieci przez osoby, których biologiczne potomstwo jest już prawdopodobnie dorosłe.
Zdjęcie ilustracyjne/Pixabay.com
Zdjęcie ilustracyjne/Pixabay.com
